W szkole podstawowej pod nazwą kwasów rozróżnialiśmy
takie związki chemiczne, które mają zawsze w swym składzie wodór z niemetalem i
odznaczają się smakiem kwaśnym oraz zabarwiają papierek lakmusowy na czerwono.
Atomy wodoru w kwasach mogą być zastąpione przez atomy metali, i wtedy powstają
sole. Kwasy dzielimy na nieorganiczne i organiczne. Kwasy nieorganiczne bywają
tlenowe i beztlenowe.
Kwasy powstają
przez łączenie się tlenków niemetali z wodą, przy czym nazwa kwasu zależy od
nazwy niemetalu.
Spośród kwasów beztlenowych najbardziej znany jest kwas
solny (HCl). Poza nim do kwasów beztlenowych należą: kwas cyjanowodorowy (HCN),
siarkowodór (H2S), kwas bromowodorowy (HBr) i inne.
Kwasy stosuje się najczęściej w postaci roztworów
wodnych. Roztwory te mogą być mniej lub więcej stężone, przy czym o stężeniu
roztworu decyduje ilość kwasu lub zasady zawartej w jednostce objętości
roztworu. Stężenie roztworu można wyrazić stosunkiem objętości kwasu lub zasady
do objętości wody, albo w procentach objętościowych lub wagowych. Kwasy stężone
rozcieńcza się wodą, przy czym do kwasu siarkowego nie wolno dolewać wody, lecz
wlewać kwas do wody, gdyż w przeciwnym razie, na skutek wydzielania się ciepła
kwas będzie się rozpryskiwać i może poparzyć.
Zgodnie z maksymą „Pamietaj
chemiku młody wlewaj zawsze kwas do wody” :-)
Komentarze
Prześlij komentarz