Kwas solny
(HCl) czysty jest gazem o ostrej, duszącej woni. Łatwo rozpuszcza się w wodzie,
przy czym roztwór zawierający 77390/o chlorowodoru nazywa się kwasem solnym
stężonym lub dymiącym. Kwas ten łatwo reaguje z metalami. Kwas solny ma
szerokie zastosowanie w przemyśle. Stosuje się w różnych stężeniach o gęstości
od 1,07 do 1,2 g/ml. W warsztatach metalowych stosuje się do lutowania i do
oczyszczania naczyń.
Hydroliza soli. Pod pojęciem hydrolizy rozumie się wszelkie oddziaływanie chemiczne wody na rozmaite substancje. W roztworach wodnych soli zachodzi również reakcja między cząsteczkami soli i wody, a więc mamy tu do czynienia ze zjawiskiem hydrolizy soli. Hydroliza powoduje, że roztwory soli w których oczekujemy odczynu obojętnego, zachowują się podobnie jak kwasy lub jak zasady. A więc barwią lakmus na kolor czerwony lub niebieski. Hydrolizę soli zwanej chlorkiem żelazowym (FeCl3) możemy przedstawić następująco. FeCl3+3H20 = Fe(OH)3+3HC1 W wyniku otrzymaliśmy wodorotlenek żelazowy Fe(OH)3 i kwas solny. Wodorotlenek żelazowy jest słabą zasadą, przeważa więc mocny kwas solny i dlatego roztwór ma odczyn kwaśny. Inaczej przedstawia się hydroliza soli zwanej węglanem sodowym (Na2CO3). Wyrażamy ją następującym równaniem Na2CO3+2H2Q = 2NaOH+H2C03 Powstała tu silna zasada (NaOH) całkowicie zdysocjowana (waz słaby kwas węglowy (H2C03) tylko w bardzo małym stop- mu zdy...
Komentarze
Prześlij komentarz