Przejdź do głównej zawartości

Stany skupienia substancji

 


Rozróżniamy trzy typowe stany skupienia substancji:

- Stan stały obejmujący substancje o określonej budowie wewnętrznej i określonej formie zewnętrznej, zwane ciałami stałymi. W ciałach stałych elementy ich wewnętrznej budowy (np. atomy, cząsteczki) są rozmieszczone w postaci określonych utworów geometrycznych. Między cząsteczkami ciał stałych działają siły spójności, utrzymujące kształt ciała.

- Stan ciekły obejmujący substancje, w których cząsteczki są ze sobą luźno powiązane j wskutek tego mogą zmieniać swoje po łożenie. Przyjmują one kształt naczyń, w których się znajdują, a przy rozlaniu na płaszczyznę tworzą w małych ilościach — krople, a w większych — bryły płaskie o nieokreślonych zarysach. Substancje o takich cechach nazywamy ciałami ciekłymi lub wprost cieczami.

-Stan gazowy obejmujący substancje, w których cząsteczki są od siebie niezależne i nie związane siłami spójności, natomiast znajdują się w ciągłym ruchu postępowym, wskutek czego rozprzestrzeniają się, wypełniając każdą dostępną przestrzeń. Substancje w stanie gazowym, zwane również ciałami gazowymi lub wprost gazami, przyjmują objętość zamkniętego naczynia, w którym się znajdują.

Ciała mogą zmieniać swój stan skupienia, a więc przechodzić ze stanu stałego w stan ciekły, z ciekłego w gazowy i odwrotnie. Zmiana stanu skupienia ciał zależy od temperatury i ciśnienia. Wiadomo, że czysta woda, znajdująca się pod ciśnieniem normalnym przechodzi w stan stały pod postacią lodu począwszy od temperatury bezwzględnej 273 K (0°C), a zamienia się w parę począwszy od 373°K (czyli 100°C). W miarę jednak zmiany ciśnienia zmienia się również temperatura, w której rozpoczyna się zmiana stanu skupienia wody. Lód można stopić nie tylko przez podniesienie temperatury, lecz również przez zwiększenie ciśnienia, a temperatura wrzenia wody jest tym wyższa, im wyższe jest ciśnienie na nią wywierane. Jak wiadomo, stosując odpowiednie warunki temperatury i ciśnienia można skroplić powietrze, a w bardzo niskiej temperaturze przeprowadzić je w stan stały. Tak samo można zmienić stan skupienia metali, soli i innych ciał.

Przechodzenie ciał ze stanu ciekłego w gazowy nazywa się parowaniem. Są wypadki, że ciało przechodzi od razu ze stanu stałego w gazowy. Taka zmiana stanu skupienia ciała nazywa się sublimacją. Tak np. pierwiastek jod, który w normalnych warunkach jest ciałem stałym, podczas ogrzewania pod normalnym ciśnieniem, przechodzi bezpośrednio w stan pary, czyli sublimuje.

Jeśli parowanie cieczy odbywa się nie tylko na powierzchni, ale I wewnątrz cieczy, to zjawisko takie nazywamy wrzeniem.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Hydroliza soli

  Hydroliza soli. Pod pojęciem hydrolizy rozumie się wszelkie oddziaływanie chemiczne wody na rozmaite substancje. W roztworach wodnych soli zachodzi również reakcja między cząsteczkami soli i wody, a więc mamy tu do czynienia ze zjawiskiem hydrolizy soli. Hydroliza powoduje, że roztwory soli w których oczekujemy odczynu obojętnego, zachowują się podobnie jak kwasy lub jak zasady. A więc barwią lakmus na kolor czerwony lub niebieski. Hydrolizę soli zwanej chlorkiem żelazowym (FeCl3) możemy przedstawić następująco. FeCl3+3H20 = Fe(OH)3+3HC1   W wyniku otrzymaliśmy wodorotlenek żelazowy Fe(OH)3 i kwas solny. Wodorotlenek żelazowy jest słabą zasadą, przeważa więc mocny kwas solny i dlatego roztwór ma odczyn kwaśny. Inaczej przedstawia się hydroliza soli zwanej węglanem sodowym (Na2CO3). Wyrażamy ją następującym równaniem Na2CO3+2H2Q = 2NaOH+H2C03 Powstała tu silna zasada (NaOH) całkowicie zdysocjowana (waz słaby kwas węglowy (H2C03) tylko w bardzo małym stop- mu zdy...

Sole i ich roztwory

  Sole i ich roztwory Sole. Wiadomo, że roztwór, zawierający kwas, można zobojętnić (zneutralizować) dolewając do tego roztworu odpowiednią ilość zasady. Wtedy ani papierek lakmusowy czerwony, ani niebieski zanurzony w takim roztworze nie zmieni barwy. Podobnie można zobojętnić zasadę, dolewając do niej kwasu. Jeśli z otrzymanego w podobny sposób roztworu odparujemy wodę, to w naczyniu pozostanie ciało stałe nie mające cech ani zasady, ani kwasu. Ciała tego rodzaju stanowią sole. Solami nazywamy związki chemiczne, których cząsteczki zawierają atomy metali i reszty kwasowe.   Reakcja zobojętniania wyraża się następująco.   Kwas plus zasada równa się sól plus woda. Tak np. kwas siarkowy z zasadą potasową daje sól zwaną siarczanem potasu i wodę. H2S04+2KOH = K2S04+2H20 Kwas azotowy zobojętniony wodorotlenkiem sodowym daje sól zwaną azotanem sodu oraz wodę HNO3+NaOH = NaNO3+H20 Zobojętniamy kwas solny wodorotlenkiem sodowym, otrzymujemy sól kuchenną (NaCi) i...

Zasady

  Zasady   Związki chemiczne tlenków metali z wodą tworzą wodorotlenki, których cechą charakterystyczną jest występowanie tzw. grupy wodorotlenowej OH. Grupa ta nie jest wolna, ale podczas reakcji wymiany zachowuje się tak, jakby stanowiła oddzielną całość. Grupa OH jest jednowartościowa, więc pewne wodorotlenki mogą zawierać kilka takich grup. Jeśli np. podziałamy wodą na tlenek wapnia, to otrzymamy wodorotlenek wapnia, w którym grupa Oli jest dwa razy wzięta, gdyż wapń jest pierwiastkiem dwuwartościowym. Reakcja ta wyraża się równaniem CaO+H20 Ca(OH)2 Natomiast wodorotlenki sodu (NaOH) i potasu (KOli) mają tylko jedną grupę Oli, gdyż sód i potas są jednowartościowe. Wodorotlenki, które w roztworach wodnych odszczepiają grupę ON, nazywają się zasadami (alkaliami). Zasady mają własność zabarwiania papierka lakmusowego na kolor niebieski. Wodne roztwory zasad metali lekkich są stosowane w przemyśle pod nazwą ługów. Ługi mają specyficzny smak podobny do smaku mydła lub...